Diety skuteczne do bólu.

W historii swojego życia dietetycznego przez ponad 20 lat byłem jaroszem. Przed 30 laty w kraju wieprzowiny uchodziło to za dziwactwo. Było to poważne utrudnienie w życiu gdyż posiłki w zasadzie wyłącznie jadano w domach. Z tej przyczyny następnego dnia po ślubie moja żona otrzymała od swojej babci w prezencie książkę z lat 20 XX wieku po tytułem „Kuchnia Jarska” pana Czarnoty. O ile pamiętam było to 18 wydanie książki napisanej na przełomie XIX i XX wieku, czyli niewiele ponad 100 lat temu. Oprócz tego, że przepisy były właściwe dla kuchni dworskiej, np. weź 40 jaj (co nie było wówczas dużo), to były również nadzwyczaj trudne do rozszyfrowania. Np. trzeba było ustalić co to jest kwarta. Poza tym autor nie pisał rzeczy oczywistych (w tamtych czasach) a zupełnie nie oczywistych w naszych. Wiele przepisów moja żona rozpracowała intuicyjnie. Muszę przyznać, że właśnie z tej książki pochodzi przepis najsmaczniejszej potrawy jaką jadłem w życiu, przygotowanej z korzenia selera.

Teraz przyjrzyjmy się przepisom leczniczym z czasów przeszłych. Np. bardzo modne są zalecenia Hildegardy z Bingen. W oparciu o jej prace pojawiło się dużo suplementów i zasad postępowania prozdrowotnego. Jednakże obawiam się, że nie mamy do końca pojęcia o czym ona mówiła ze względu na to, że oczywistości z tamtych czasów nie przetrwały do dnia dzisiejszego i przepisy możemy rozumieć opacznie.

Chcę teraz opisać wiosenny, jednakże bolesny eksperyment, który przeprowadziliśmy rodzinnie. Opierając się na bogatych informacjach dostępnych w internecie, postanowiliśmy przetestować zbawienne dla zdrowia działanie podagrycznika. Bez większych problemów można dotrzeć do informacji, że był to znakomity środek na napady dny moczanowej (czyli detoksykujący). Uważamy przy tym, że obecnie dna jest względnie częstym schorzeniem, jednakże łatwym do przeoczenia, ponieważ choroba nie atakuje jak kiedyś palucha na stopie, lecz najczęściej dotyczy innych stawów. Spowodowane jest to tym, że nie prowadzimy tak aktywnego ruchowo trybu życia jak kiedyś, więc w każdym stawie może wytrącać się kwas moczowy. Dawniej, przy zazwyczaj bardzo aktywnym trybie życia, stopa pozostawała miejscem najtrudniejszym do detoksykacji, stąd lokalizacja dolegliwości.

Ageopodium podagraria czyli podagrycznik

Przeprowadziliśmy więc kurację polegającą na zjedzeniu potrawy z podagrycznikiem. Ku naszemu zdziwieniu całkiem zresztą smacznej, gdyż roślina ta jest krewną selera. W rezultacie tego na następny dzień wszyscy uskarżali się na bóle stawowe, nawet osoby, które nigdy wcześniej nie miały takich doświadczeń.

Jaki z tego wniosek?

-Może być tak, że ludzie w wiekach przeszłych cierpieli na wiosnę z powodu braku nowalijek, zajadali się podagrycznikiem, a niektórzy z nich mieli napady dny czyli podagry, stąd nazwa.

-Może być tak, że ludzie prowadzący bardzo aktywny tryb życia rzeczywiście się detoksykowali i ustępowały napady dny, co nie ma za bardzo zastosowania w obecnym, relaksującym się za kierownicą pokoleniu.

-Może być tak, że zanikła wiedza o ziołolecznictwie i zioła, które podświadomie uważamy za słabo działające, stosujemy w zbyt dużych dawkach, za co musimy zapłacić cierpieniem.

-Jest na pewno tak, że z pogardą patrzymy na terapie wieków przeszłych, zdradzając tym samym własną ciemnotę w tym zakresie, gdyż nie powinniśmy zajmować stanowiska w sprawach, których nie zbadaliśmy lub po prostu się nie znamy, za którymi kryły się doświadczenia zdobywane przez tysiące lat.

Na koniec – jeśli jesteśmy sami tacy mądrzy, to nie możliwe byśmy mieli głupich przodków.