Poszukując przyczyn barier zdrowienia a także szerzącej się epidemii obniżonej płodności, zaczęliśmy respektować rujnujące zdrowie działanie metali ciężkich. Mimo że dość powszechnie zauważa się toksyczność rtęci czy ołowiu, to wydaje się, że najbardziej podstępne może być oddziaływanie kadmu. Znalazłem nawet opinię, że arszenik w porównaniu kadmem może być traktowany jako „odżywka”. Tylko radioaktywny uran może być gorszy. Obserwując skutki intoksykacji kadmem muszę potwierdzić, że jest w tym sporo prawdy. Warto przestać ignorować narastające niebezpieczeństwo.
Mimo że kadm jest pierwiastkiem o stosunkowo niskim udziale w budowie skorupy ziemskiej (stanowi 0,00005% jej masy), ma jednak znaczący wpływ na zdrowie człowieka. Jest częstym składnikiem utwardzającym stopy metali. Znaczące ilości kadmu uwalniają się z ruchomych części samochodów. Potwierdza to szybko rosnący jego poziom w glebie im bliżej do szlaków komunikacyjnych. A także uwalnia się w znaczącej ilości przy spalaniu węgla kamiennego.
Kadm podstępnie obezwładnia nasze myślenie, otępia, gasi aktywność odzierając nas z energii. Rabunek energii (ATP) niszczy podstawy procesów życiowych i jeśli nie zaczniemy temu przeciwdziałać, zupełnie rujnuje zdrowie. Kadm obok własnego działania toksycznego bardzo szybko wypiera z organizmu cynk, żelazo, miedź i magnez. Tracimy przez to zarówno odporność immunologiczną, co i stabilność emocjonalną. Zmiany te przebiegają podstępnie i mogą nas wprowadzić w błąd odnośnie przyczyny. Na przykład może się zdarzyć, że u młodzieży dochodzi do zachowań o charakterze depresyjnym czy też niestabilności emocjonalnej znacznego stopnia. Może się to przejawiać w postaci oporności na wszelkiego rodzaju argumenty, pasywności czy zamknięciu się na kontakty i relacje z innymi. Identyfikujemy to jako problemy związane z trudnym okresem dojrzewania. Wszystkie te objawy mogą być związane z zatruciem kadmem. W takiej sytuacji już w 2-3 tygodniu po uzupełnieniu niedoborów wypieranych przez kadm metali możemy doświadczyć cudownej przemiany osobowości. Problematyczne zachowanie często ustępuje bez śladu. Nie znaczy to jednak, że kadmu już nie ma. Jego usunięcie to wieloletnia praca.
Kadm hamując wytwarzanie związków wysokoenergetycznych boleśnie dotyka osoby czynne zawodowo. Pozbawia sił i sprawia, że zamiast walczyć o lepsze jutro przechodzimy na program przetrwania. Brak związków wysokoenergetycznych skutkuje upośledzeniem procesów naprawczych w tkankach, prowadząc do przyśpieszenia procesów starzenia poprzez stopniowe wyrodnienie tkanek. Finalnie stwarza to ryzyko zainicjowania choroby nowotworowej, szczególnie raka prostaty.
Kadm kumuluje się w trzustce dając objawy przewlekłych lub nawracających bóli brzucha, a przy nasileniu objawów wymioty. Mogą go mieć w nadmiarze chorzy bezskutecznie starający się poprawić stan swojego przewodu pokarmowego chcąc uwolnić się od bóli i krwawienia. Gromadzi się także w nerkach, co też nie napawa optymizmem.
Przykre jest to, że jako metal o niskiej masie cząsteczkowej kadm jest nadzwyczaj mobilny. W odróżnieniu od przyciężkawego i statecznego ołowiu, który rzadko wnika poniżej 20 centymetrów w głąb gruntu (przy drogach), kadm posiada niewiarygodną wręcz zdolność migracji, także do organizmów żywych. Dostając się tam pozostaje na długo. Można powiedzieć, że staje się rekordzistą w zasiedziałości. Jego okres półtrwania w organizmie człowieka to 16-30 lat. Dlatego ważne jest orientowanie się, w jakich produktach kumuluje się kadm i z jakiego kraju produkty niosą takie zagrożenie. Są rejony, gdzie jest go stosunkowo dużo w glebie. Należy unikać ziemniaków uprawianych przy drogach lub w rejonach przemysłowych. Nie bez grzechu jest też sałata. Za tymi roślinami kryje się większość intoksykacji kadmem w Polsce.
Mam w szufladzie masę „ekologicznych” ogniw niklowo-kadmowych. Jeśli wyrzucę je do kosza lub gdziekolwiek to będzie oznaczało, że rzuciłem współczesne przekleństwo. Jest dla mnie zdumiewające jak świat się zmienił.
PASJA MEDYCZNO - PRZYRODNICZA 